Ο ήλιος και το ευχόδεντρο!

Από νωρίς, και αμέσως μετά την ορθογραφία , η δασκάλα μας μας ταλαιπωρούσε εξηγώντας ξανά και ξανά το "ευ" που ακούγεται πότε "εφ" και πότε "εβ" και μπλα, μπλα, μπλα....
Μα εμείς κοιτούσαμε τον ήλιο έξω από το παράθυρο και είχαμε ήδη οργανωθεί για το διάλειμμα...Από χθες είχαμε συννενοηθεί όλα τα κορίτσια,  να κάνουμε ηλιοθεραπεία έξω από την τάξη μας!!!
 Όταν κτύπησε, λοιπόν, το κουδούνι, βγαίνοντας,  ζητήσαμε από την κυρία Μαρία ένα αντηλιακό για την ηλιοθεραπεία μας, για να μην ξεχνάμε και τους κανόνες για την προστασία του δέρματος!
 Η κυρία μας, βέβαια, γούρλωσε τα μάτια, μην πιστεύοντας τι άκουγε!
( Κρίμα την κοπέλα! Δεν θα την γλιτώσει! Θα την τρελλάνουμε!) 
Βγήκαμε λοιπόν, απλώσαμε τις πετσετούλες μας, (δηλαδή, τα μπουφανάκια μας) και ξαπλωθήκαμε στον ήλιο! 
Το μόνο που μας χάλασε τη καλή μας διάθεση ήταν τα αγόρια, που δεν μας άφηναν σε ησυχία!!!

Η κυρία Μαρία έσκασε στα γέλια όταν μας είδε και μας είπε να μπούμε για να φτιάξουμε με τις ευχές που γράψαμε στο πρόχειρό μας, το ευχόδεντρο. Μα αν τελειώναμε γρήγορα, θα βγαίναμε να λιαστούμε μαζί της! 
Επειδή όμως, με τούτα και με εκείνα, δεν ήμαστε καθόλου συγκεντρωμένοι, όπως ήταν φυσικό αργήσαμε και έτσι δεν προλάβαμε να βγούμε... 
Τουλάχιστόν ολοκληρώσαμε το πανέμορφό μας ευχόδεντρο!
 Εγώ πάντως ήθελα να γράψω:
 "Εύχομαι να μπορώ να κάνω ηλιοθεραπεέια συχνότερα στην αυλή", 
(μα το απέφυγα για να γλιτώσω την καζούρα από τους περαστικούς, αφού επώνυμα το κρεμάσαμε στο εξωτερικό της πόρτας μας!)