Επίσκεψη στο Μέγαρο Μουσικής

Παρασκευή 4 Απριλίου... και φυσικά η συγκέντρωση τροφίμων συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία!
 Ευχαριστούμε καλοί μας γονείς!!!

Παρασκευή και διπλή χαρά γιατί είναι ημέρα εκδρομής για την πρώτη δημοτικού!
Έτσι 8:30 περιμένα,ε ήδη σε γραμμούλες για να έρθει το πούλμαν να μας πάει....

....στο Μέγαρο Μουσικής!
Μόλις μπήκαμε και βρήκαμε αυτά τα ωραία σκαλοπατάκια που βλέπετε στο προαύλιο του Μεγάρου , είπαμε να κάτσουμε να λιαστούμε και να κολατσίσουμε ταυτόχρονα!
Μα ένας σοβαρός κύριος με κουστούμι μας είπε ότι δεν είναι ώρα φαγητού!
 Γιατί καλέ κύριε; Τα στομαχάκια μας τα ρώτησες;
Ωστόσο, για να μην κάνουμε ρεζίλι και τη δασκάλα μας, φυλάξαμε και πάλι τα φαγητάκια μας και μπήκαμε σε σειρές για να μπούμε στην αίθουσα της παράστασης!

Μέσα στο Μέγαρο μας περίμενε η κυρία Ντέμα, μαμά της Μαρίας μας (Γιατρά), γιατί εργάζεται εκεί!!!
Μας είχε και κέρασμα, κάτι νοστιμότατα κρουασάν, τα οποία καταβροχθήσαμε με το που κάτσαμε στις θέσεις μας! Έχοντας λοιπόν την κυρία Ντέμα για οδηγό, πως καταλαβαίνετε όλοι μας συμπεριφέρονταν πολύ-πολύ καλά και επιπλέον η μαμά της Μαρίας μας εξασφάλιζε πάντα τις καλύτερες θέσεις!!!

Οι ηθοποιοί πηδούσαν στα τραπέζια μαςκαι κινιόντουσαν γύρω μας, μέχρι ένας πειρατής έπεσε "νεκρός" στο τραπέζι μας!!!
Και η κυρία Μαρία συνεχώς μας καθησύχαζε ότι όλα αυτά είναι θέατρο, δηλαδή ψέματα!
Σιγά κυρία! Μικροί είμαστε και δεν καταλαβαίνουμε;

Μετά αλλάξαμε αίθουσα, για να συνοδέψουμε τους πειρατές στο ταξίδι τους και καθίσαμε σε μια βελούδινη μοκέτα!

Μια τεράστια σκάλα αναπαριστούσε το καράβι τους και εμείς καθισμένοι κάτω από αυτήν βλέπαμε τους ηθοποιούς να πηγαινοέρχονται ακριβώς μπροστά μας!

Και αφού οι πειρατές έφτασαν στο νησί των θησαυρών πάλι αλλάξαμε το μέρος που καθόμαστε!
Αυτή τη φορά καθισμένοι σε φουσκωτά μαξιλάρια και κάτω από κάτι πασσάλους βλέπαμε τις μάχες μεταξύ των πειρατών να διαδραματίζονται ανάμεσά μας!!!

Ο θησαυρός βρέθηκε, οι πειρατές συμφιλιώθηκαν μεταξύ τους και εμείς φύγαμε κατενθουσιασμένοι από αυτήν την τόσο διαφορετική παράσταση που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε!
 Ευχαριστήσαμε την κυρία Ντέμα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής!