Τιθασεύοντας τον εαυτό μας...

Αφού περάσαμε μια δύσκολη μέρα, γεμάτη ένταση, τσακωμούς και παρεξηγήσεις, η κυρία Μαρία, μας έβγαλε την ώρα της Ευέλικτης Ζώνης στην αυλή!
Μας είπε να φτιάξουμε κύκλους, μένοντας κολλημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο!

Όταν θα έδινε το σύνθημα, θα έπρεπε να κλείσουμε τα μάτια και να δώσουμε το χέρι στον ακριβώς απέναντί μας...

Το αποτέλεσμα; Δεθήκαμε όλοι μαζί σε έναν απίστευτο κόμπο!

Από την ώρα εκείνη, έπρεπε χωρίς να ξεφύγει από κανέναν μας ούτε λέξη, με τα μάτια και με κινήσεις του κεφαλιού να συννενοηθούμε για να λυθούμε χωρίς να αφήσουμε το χέρι που κρατάμε...

Ήταν δυνατό να το καταφέρουμε μόνο αν συνεργαζόμαστε όλοι μαζί και αν είμαστε υπομονετικοί μέχρι να λυθεί ένα ένα ζευγάρι...

και όλα αυτά χωρίς να μας ξεφύγει  κουβέντα...

Ήσυχα και οργανωμένα τα καταφέραμε, μετά από αρκετές , βέβαια, προσπάθειες!
Αφού, λοιπόν, επιτέλους ως ήρεμη ομάδα μπορέσαμε να συνεργαστούμε...

...μπήκαμε στην τάξη για να μελετήσουμε όλοι μαζί, πώς να διαχειριζόμαστε το θυμό μας ο ένας προς τον άλλο!
Είπαμε πολλά, δεν σταματούσαμε να μιλάμε, μοιραστήκαμε με την ομάδα  όλες αυτές τις φορές που έχουμε θυμώσει πολύ με κάποιον. Είπαμε τι μας θυμώνει αλλά και με ποιους τρόπους αντιμετωπίζουμε το θυμό μας, προκειμένου να μη μιλήσουμε άσχημα ή πολύ χειρότερα χειροδικήσουμε!

Είπαμε πολλά... μα προβληματιστήκαμε ακόμη περισσότερο (βλ. παραπάνω φωτογραφία), για τις φορές που δεν αντιδράσαμε σωστά και  για το πώς θα αντιδράμε από εδώ και στο εξής!